Het lied wat we zonet hebben gezongen spreekt al over het vertrouwen wat wij in onze God hebben, maar soms is dat anders. Vandaag wordt in de katholieke liturgie naast de lezing van Marcus die we zojuist hebben gehoord, eerst een stukje gelezen uit het bijbelboek Job, op dat moment is Job daarin aan het eind van zijn Latijn, zoals wij dat kunnen zeggen, nergens is er ook nog maar een spoortje hoop.
Ook wíj kunnen dat wel eens verzuchten en als illustratie van die wanhoop daarvoor vond ik een tekst van Huub Oosterhuis, in het lied : Die zegt God te zijn…. en ik wil beginnen met u die tekst voor u te lezen.
Die zegt god te zijn
Laat hij tevoorschijn komen,
wat hebben wij aan een naam alleen
Laat hij opstaan dat wij hem zien.
Stem uit het vuur wolk in de verte zijn niet genoeg
voor deze aarde van scherven en rook
waar ons geen leven gegund wordt.
Woorden en wonderen zijn er genoeg
en goden van goud en beloften
maar niet een god als een hand die bevrijdt
iemand die doet wat hij zegt.
Jij die zegt onze god te zijn
verborgen verblindend onmogelijk jij
wat houdt je af van de mensen -
kun jij de slagen verduren
die mensen verduren
kun jij de beker drinken
die wij moeten drinken
ga je met ons mee in de dood?
Woorden en wonderen zijn er genoeg
“Woorden en wonderen zijn er genoeg… Maar .. Waar ben je.. JIJ die zegt onze God te zijn…. Ga je écht wel met ons mee op onze donkere wegen?…………. Dat hebben we net gelezen met elkaar, wij roepen en schreeuwen het ook soms uit: Kom tevoorschijn…. Wat hebben we aan een naam alleen…. Sta op… Laat je eens zien….. Dáárom willen we toch ook bij elkaar komen, iedere keer weer om, al is het maar een glimp op te vangen, te ervaren, van Hem, die wij de Eeuwige noemen… Gelooft u in dat wonder?????? Wie gelooft er eigenlijk in wonderen… steek uw hand eens op als u wilt….. En wie denkt dat hij of zij wel eens een wonder…een wondertje heeft meegemaakt, iets wat ónmogelijk kon gebeuren maar tóch gebeurde….. Wie van u….heeft dat wel eens ervaren…. en wie van u gelooft er helemaal níét in wonderen….dat kan ook best…. U ziet, we zijn hier samen gekomen met allemaal verschillende ideeën over wonderen en dat is helemaal niet zo vreemd ook. We hebben allemaal verschillende achtergronden en een verschillend leven, er zijn geen 2 mensen gelijk…
Maar vanmorgen kunnen we misschien eens proberen met nieuwe ogen, andere ogen, naar het verhaal van vandaag te kijken. Misschien hebben we alleen maar een andere bril nodig…. Weet u,….. Ik was op een van de mindfulness avonden hier, die geleid worden door Kees. Dat zijn avonden waarop we dmv. Meditatie over een gegeven tekst proberen na te denken. Ik kan het u aanbevelen. En aan het begin, van zo’n avond, toen de teksten werden uitgedeeld riep een van de deelnemers, o, ik ben mijn bril vergeten, ik zie niks. Waarop Kees antwoordde, kijk, daar staat een mandje met vergeten brillen, kijk maar of je een bril vindt met de juiste sterkte! En jawel, er werd een bril gevonden. Fijn is dat dan, te kunnen lezen wat er geschreven staat en te kunnen kijken met ogen die op de juiste sterkte zijn afgesteld. Dat is verschrikkelijk belangrijk hoor, je moet góed kunnen lezen wat er staat. En zéker wat in de bijbel staat.
Maar dan nog… dan nog, dan gaat het niet alléén om het lezen. We hebben daarnaast nog een ander soort bril nodig, …om iets te kunnen begrijpen, om iets te kunnen verstaan! Hoe zouden we zo’n bril kunnen noemen… bril van het innerlijk wéten misschien, het innerlijk kompas. Want hóe verschillend wij ook kijken met onze fysieke ogen, gericht op de wereld om ons heen, zo verschillend kijken we waarschijnlijk óók met ons hart naar die wereld en naar ons leven en daar gebeuren écht wondere dingen.
We lezen vandaag bij Marcus de verhalen van Jezus. Jezus begint net met zíjn leven, voor die wereld. Hij zal rond de 30 jaar zijn en waarschijnlijk borrelen en bruisen de ideeën al zo erg in hem, dat Hij er wat mee aan moet. Die innerlijke drang, om wat Hij ervaart in zichzelf, wat Hij ontdekt over de Eeuwige, wat Hij begrijpt uit de schriften, die drang wordt zó groot om daar over te praten dat Hij daarmee naar buiten wil treden, uit de schaduw van de anonimiteit, en plein publiek. Hij durft nog niet zo goed.
Hij kiest nieuwe vrienden, die laten onmiddellijk datgene waar ze mee bezig zijn los…. enkel op het horen van de woorden die hij spreekt. Ze laten er in elk geval, alles voor in de steek, maar voor wát…voor wie, wat zien ze toch in die man.. Een nieuwlichter ???? Zou u dat doen????? Maar zij volgen hem en gaan mee op zijn weg, en vooral, ze luisteren naar alles wat Hij aan hen en aan de mensen overal en in de synagoges vertelt. Want dát klinkt even anders, zó hebben ze het nog nooit gehoord en bekeken, zo’n andere uitleg van de schriften.
En dan staat er geschreven, dat ze na het bezoek aan de synagoge met elkaar naar het huis van de schoonmoeder van Petrus gaan! (dit is ook zo’n zinnetje, waarvan ik denk dat de RK Kerk dit al eeuwen leest met een beslagen bril, maar dit even terzijde), ze gaan dus naar het huis van Simon Petrus, en daar ligt zijn schoonmoeder met hoge koorts op bed. Dat is niet fijn, als je ziek bent en er komt dan een club mensen binnen vallen, na het kerkbezoek.
Je bent nergens toe in staat en haar ziekte zal ook wel heftig geweest zijn, anders wordt dat niet zo opgeschreven. Maar dan staat er ook, dat Jezus haar bij de hand neemt en helpt opstaan en ze gaat weer aan de slag en ze zorgt voor hen. Maar of dát niet genoeg is, later op de avond komen er nog meer mensen, want ze hebben er over gehoord. Steeds meer mensen, die óók wel beter gemaakt willen worden door die Jezus. Ze dringen om de eerste plaats.. Het worden er meer en meer….
U herinnert zich ook nog wel de gebeurtenissen in het land rond Jomanda. Wanneer zij er bij enkele mensen er in slaagt de pijnen en klachten te verminderen, dan groeit binnen enkele weken en maanden de toeloop zo enorm dat er geen houden meer aan is…..wij hebben dat ook meegemaakt, nu alweer zo’n 30 jaar geleden, met onze pastor Saelman, overal kwamen de mensen vandaan, hoort zegt het voort, ook sensatie beluste mensen, maar dat is dus van alle tijden.
Want….. we willen zo graag af van al onze pijnen en onze ziektes. We voelen ze als een belemmering in ons leven en dat is het ook vaak ! We kunnen niet meer doen wat we willen, of wat we van plan waren. We voelen ons soms gevangen in een lichaam dat niet goed meer functioneert. We worden ouder en we willen nog zo veel. We vereenzamen, en door dit alles komen we dan wat buiten de maatschappij te staan. Wie geneest ons??? Dan roepen we soms ook, Jij die zegt onze God te zijn… kun jij die slagen verduren die wij mensen moeten verduren, drink jij die beker die wij moeten drinken, ga jij met ons mee in de dood……… herkenbaar toch ?
Er zit niets anders op voor Jezus, om ook die andere mensen te genezen van hun pijnen en kwalen. Hij heeft met ze te doen, Hij laat ze niet in de steek, maar Hij wil eigenlijk ook nog niet dat ze er over praten. Waarom niet….was het genezen op deze manier voor hem misschien maar bijzaak…. hoorden al die mensen toch alleen maar wat ze wilden horen… en zagen die mensen nu alleen maar wat ze wílden zien..Het ging Hém om meer.Het gaat ook om meer. En daarom trekt Hij zich ook telkens terug op een eenzame plaats staat er.
Om te bidden….. Om zich te bezinnen misschien… wat moet ik doen.. Wat zal ik doen….. wat kán ik doen…. En al maar die stem in zichzelf dat Hij een boodschap heeft om te vertellen, een boodschap die verder gaat dan genezen te worden van een ziekte. Jezus herkende, voelde de kracht en de macht, de liefde en het mededogen van de Eeuwige, Hij voelde dat diep in zichzelf, Hij herkende de Eeuwige en benoemde hem: ”Vader“, als een Vader vol liefde, vol liefde om zijn schepping, om zijn mensen waarmee Hij onlosmakelijk is verbonden. Jezus ervaart die Eeuwige, Gods aanwezigheid, Gods rijk, in zichzelf. Maar hoe vertaal je dat gevoel…naar anderen….hoe kún je dat toch vertellen….
Je kunt het ook alleen maar waarmaken door het vóór te leven en te doen en te laten zien. En dát is wat wij van Hem lezen en horen uit de verhalen. Onophoudelijk gaat Hij naar de mensen toe, Hij voegt de daad bij het woord, Hij luistert naar ze, . Hij zet mensen weer op de been, overeind in het leven, geeft ze moed en hoop, zet ze terug in de maatschappij. Want Hij houdt van zijn naaste als van zichzelf……. Maar het is niet dát leven van, wonderen doen zoals Jezus deed, wat wij na kunnen volgen, maar het is misschien wel: het doen van het leven áls een wonder, het leven te leven, te ervaren, als het wonder zélf, dat we daarin gaan met God, dat we mógen gaan met God, zién en leren ervaren dat Hij met ons mee wil gaan…… ook in jouw leven, dát houdt ons overeind, dat houdt ons zelfs overeind tot over de dood heen, maar dát was en is juist zijn boodschap, zié het, hóór het….heb vertrouwen…..
Dit leren zien en ervaren……vind de juiste bril…… zoek ernaar…., dan zullen ook wij dát leven vinden……niet ver weg maar in onszelf. Dan kunnen óók wij alles aan…. Bergen verzetten….., stijgen we boven onze krachten uit…dan zijn de wonderen de wereld nog niet uit.
Jezus zegt Ik geef jullie Mijn Geest, Kijk met mijn Geest, met mijn ogen, en je blindheid zal voorbij zijn, dan ga je zien, Luister met mijn Geest, en je zult het overál horen en verstaan, voel met mijn Geest en je zult op kunnen staan en zo het koninkrijk binnen lopen, het ligt in jezelf……vind het en dan kun je óók bestaan voor de wereld…. Mij achterna….. Het grootste wonder, dat wij bestaan, u en ik, wij bestaan in de Eeuwige, omdat er niets buiten de Eeuwige kan bestaan . Dit ís het..
Wij zijn geroépen om te Leven, er te zijn voor elkaar, we zijn geroepen om in ons leven Gods liefde wáár te maken en te laten zien in ónze wereld van vandaag. Maak het onmogelijke mogelijk! Wees dan maar de druppel op de gloeiende plaat…maar doe wat je kunt. Leef je leven, lééf de teksten die wij zingen en bidden en sta op, zeven keer zeven keer zeven en lééf…. Dát is uw en mijn leven waar het om gaat, dat is het grote wonder en aan dát leven, geschreven in de palm van Gods hand willen we vasthouden, met beide handen, door alles heen, wat er ook gebeurt. Kome wat komt. Amen.
Cecile Maagdenberg.