DE STILLE WEEK

De stille week beschouwen we als een hoogtepunt in de liturgische traditie. Vanwege de vele symbolen, de lezingen, riten, maar ook om de inhoud. We staan stil bij het leven en de dood van Jezus, we herdenken zijn weg door het lijden naar de opstanding. Al vierend kun je gaan ontdekken dat de stille week met de vieringen vanaf Witte donderdag eigenlijk het hele leven aanraakt. Met eenzame stilte, verbijstering, met verwondering en vreugde, met pijn om de wonden, helende gebaren en ontmoetingen. Steeds weer sta ik tegenover een spiegel en zie via de taal en tekenen van deze week, de riten en symbolen wie we zijn, wie we mogen zijn in het licht van God.

De Veertig dagen van bezinning, reflectie, inkeer worden afgesloten en we worden op Witte donderdag weer opgenomen in de kring en delen onze ervaringen via brood en wijn. Maar direct daarna besef je op Goede vrijdag ook dat als je gaat delen je ook bereidt moet zijn alles te delen, je verdriet, je eenzaamheid, het kruis dat mensen dragen, het onrecht, de zorgen.

Soms moet je ver met mensen mee gaan, tot zelfs de nacht in, de duisternis. Een wake bij elkaar. En verhalen horen en vertellen. Over leven en dood, wanhoop en hoop. Een nacht van delen en waken in de Paaswake. En dan, op Paasmorgen, vroeg in de ochtend ophoren, luisteren. Leven uit dood. Hoop wint van het van wanhoop, van dood. Mensen zijn aangelegd op geluk, op licht. We zijn tot leven geroepen mensen.

Op maandag 15 april, dinsdag 16 en woensdag 17 april worden iedere avond om half acht drie Vespers gevierd onder auspiciën van de Raad van Kerken. De Pauluskerk is dit jaar de gastkerk. De gastvoorgangers zijn ds Martin van Dam, pastor Mauricio Meneses en ds Marleen Kool. De vieringen zijn meditatief van aard. De grote Paasviering beginnend op Witte donderdag vieren we ieder weer in de eigen kerk.